Dla taho, kab trapić u hetuju prastoru, patrabujecca štości krychu bolšaje, čym ni na što nie padobnyja skazy. Pažadana mieć toje, što Charms, a śledam i Sarokin nazyvali “čyścinioj unutranaha stroju”, to bok ładnuju estetyčnuju sistemu, i heta ŭ ramanie taksama prysutničaje, choć i ŭ davoli šyrokim vyhladzie, što robicca zrazumieła naprykancy. Sintetyčny, “ad rozumu” styl zrobleny na šmatlikich paŭtorach, prahavorvańniach adnych i tych ža vidavočnych padrabiaznaściaŭ, byccam u aŭtara razład asoby i adrazu try ci bolš jaho postaci-raskazčyka bjucca pamiž saboj, chto budzie raskazvać toj ci inšy kavałak tekstu ci skaz, albo navat u miežach adnaho skazu pierachaplajuć mikrafon i paŭtarajuć toje, što było skazana da ich, kab dadać novych padrabiaznaściaŭ. Adnačasova z hetym mnostva “byccam istotnych” kavałkaŭ, detalaŭ i padrabiaznaściaŭ vykidajucca ci prapuskajucca za nieistotnaściu, i nie dla taho, kab zrabić tekst bolš ćmianym, a kab siahnuć taho samaha vysokaha avanhardnaha hradusu. Jość kavałki, u jakich tekst heta robić, siahaje vysokaha avanhardnaha ŭzroŭniu, kali marmytańnie pierachodzić u štości niečakana sapraŭdnaje, asabliva kali havorka idzie pra žyćcio i śmierć, rečy, pra jakija što ni skažaš, budzie hučać nadta pafasna i nieščyra, akramia avanhardnaha marmytańnia, jakoje adnoje tolki i zdolnaje zakranuć vytok tych samych žyćcia i śmierci. Ale byvaje, što aŭtar vynachodzić niejki pryjom i pačynaje złoŭžyvać im bieź miery (jak prapuskańnie niejkich nieisnujučych kavałkaŭ tekstu z paŭtareńniem markieru – “nieistotna”), ci naviaźliva vykarystoŭvaje sinanimajzier, słoŭnik sinonimaŭ, bo nie moža vybrać nieabchodnaje biełaruskaje słova, i hetaje paturańnie sinonimam, pryjomam i ŭvohule samoj tekstavaj płyni śviedčyć ab tym, što aŭtar išoŭ na pavadku ŭ imhniennych słovaŭ, nie zvažajučy na cełasnaść uražańnia.
Ale takim tvoram cełasnaść i nie patrebnaja. Bo vyśviatlajecca, što pa sutnaści, heta navat i nie raman. I navat nie sabranyja razam amal nie źviazanyja pamiž saboj apovieści i apaviadańni, jak u “Sabakach Eŭropy” ci najnoŭšaj knizie Ancipava. Tekst raźbity na častki i na raździeły, ale mała taho, što ŭ ich roznyja styli i hieroi - niekatoryja składajucca naŭprost z malunkaŭ i fatahrafij. Naprykancy raździeł z kamientarami da asnoŭnaha tekstu, jak i musić być u sapraŭdnym sučasnym postkanceptualisckim tvory (pačakajcie vybuchovuju paemu “Kabajn” ad supołki HNOJNY KAŬČEH, pabačycie, jak hety pryjom možna vyčarpać da kanca). Miž tym praź ich prachodzić vyrazna čytelnyja historyja, ad jakoj, praŭda, zališniaha naratyvu čakać nie prychodzicca. Nie raman, nie zbornik apoviedaŭ, ale kniha. Art-prajekt.
U vas atrymałasia
22.02.2025
Moža kali niebud́ nadrukujuć almanach komientaŭ z NN?
hienij krytyki recenzij
22.02.2025
heta samy horšy tekst pra litaraturu što ja čytaŭ. banalnyje dumki, paŭtory, niaskładnaść i adsutnaść dobraj struktury. kali chočacie pra litaraturu pisać, kali łaska, spačatku varta pračytać jaje teoryju. knižka važnaja i dobraja, ale raskryta tut pasredna. škada
Red.
23.02.2025
hienij krytyki recenzij , pišycie i vy nam.
Nił
28.02.2025
hienij krytyki recenzij , ja prykładna toje ž z teksta i zrazumieŭ: važnaja i dobraja kniha. Mo, i nie taki błahi tekst? :))
kot Katovič
22.02.2025
Ja namieravajusia vykazać pratest, testapratest pratestoŭski suprać hetaha razumieńnia asoby haspkiraŭnika i naturalna kata Katoviča ŭ tekście! Ale nieistotna heta, ale ale... dalej
Nił
28.02.2025
kot Katovič, nieistotna-ta mo i nieistotna, ale ž taksama i cikava, kim jany jość. Čytač zaŭždy prahnie interpretacyj, asabliva siaredniestatystyčny, jak ja. Ale moža i heta taksama nieistotna.
Hetuju novuju biełaruskuju knihu nie nazavieš narmalnaj
Ale takim tvoram cełasnaść i nie patrebnaja. Bo vyśviatlajecca, što pa sutnaści, heta navat i nie raman. I navat nie sabranyja razam amal nie źviazanyja pamiž saboj apovieści i apaviadańni, jak u “Sabakach Eŭropy” ci najnoŭšaj knizie Ancipava. Tekst raźbity na častki i na raździeły, ale mała taho, što ŭ ich roznyja styli i hieroi - niekatoryja składajucca naŭprost z malunkaŭ i fatahrafij. Naprykancy raździeł z kamientarami da asnoŭnaha tekstu, jak i musić być u sapraŭdnym sučasnym postkanceptualisckim tvory (pačakajcie vybuchovuju paemu “Kabajn” ad supołki HNOJNY KAŬČEH, pabačycie, jak hety pryjom možna vyčarpać da kanca). Miž tym praź ich prachodzić vyrazna čytelnyja historyja, ad jakoj, praŭda, zališniaha naratyvu čakać nie prychodzicca. Nie raman, nie zbornik apoviedaŭ, ale kniha. Art-prajekt.