«Stamiłasia ad pastajannaha rypieńnia mebli». Minčanka padała ŭ sud na susiedziaŭ

«Try hady tamu my vyrašyli pašyrycca: pradali svaju adnapakajovuju kvateru ŭ Malinaŭcy i znajšli cudoŭny varyjant u Sucharavie. Nas zadavoliła tam usio: try pakoi, škoła zusim pobač, baćki muža — praz darohu, maje — u 10 chvilinach pieššu, da mietro — try prypynki. Karaciej, žyvi i radujsia. Škada, hetaja radaść nieŭzabavie nas pakinuła.

U pieršy ž miesiac my zaŭvažyli praźmiernuju čutnaść z raźmieščanaj vyšej kvatery. U pryvatnaści, kožnyja 15 chvilin čulisia huki mebli, jakaja sa skryhatam pierasoŭvałasia pa padłozie. Jak vyśvietliłasia, heta byli taburetki.

Spačatku nam było navat śmiešna: «Što i kudy možna ciahnuć tak časta i z takoj siłaj?» Tym bolš što adbyvałasia heta ŭdzień — možna i stryvać. Ale ŭsio čaściej heta pačało paŭtaracca ŭžo pozna ŭviečary i rana ranicaj, u tym liku ŭ vychadnyja. Ty zasnuŭ, ranicaj na pracu, a nad taboj — raz, i pačynajucca pahruzačna-razhruzačnyja pracy, što stvarajuć šum i vibracyju. A paśla 23:00 heta ŭžo parušeńnie zakanadaŭstva i padpadaje pad štraf.

U adzin z vychadnych, kali majo dzicia chvareła, ja ŭsiu noč źbivała jamu tempieraturu i zasnuła tolki pad ranicu. A ŭ 6:00 mianie abudziŭ užo znajomy skryhat. Adzin raz, potym jašče i jašče.

Kali heta paŭtarałasia na praciahu 15 chvilin, ja nie vytrymała i padniałasia da susiedziaŭ. Da taho my pakidali im zapisku (sa smajlikami, biez ahresii) z prośbaj prylapić šumapryhłušalnyja fietrovyja nakładki na nožki taburetak, ale jaje praihnaravali. Parazumieńnia z boku žycharoŭ kvatery, što vyšej, my nie atrymali. Na pytańnie: «Što vy ciahniecie ŭ 6 ranicy?» jany zadali sustrečnaje: «A vy nikoli ničoha nie pierasoŭvajecie?» — i paraili «albo mianiać miesca žycharstva, albo rabić šumaizalacyju». Ale z udarnym šumam jana spraŭlajecca tolki ŭ tym vypadku, kali zroblena z boku krynicy huku. To bok susiedziam treba zamianić padłohavaje pakryćcio. Rabić izalacyju stoli nam biessensoŭna, bo huk idzie i pa ścienach taksama.

Pavialičyć

Paźniej my jašče raz sustreli žychara hetaj kvatery, i jon nam skazaŭ: «U mianie tak dzicia pračynajecca i hulaje z taburetkaj».

I jaho zusim nie turbavaŭ toj fakt, što razam ź im pračynajucca i inšyja ludzi, jakija majuć prava na adpačynak i son. Z hetaha momantu pačałasia baraćba za spakojnaje isnavańnie ŭ svajoj ułasnaj kvatery i z nachabstvam susiedziaŭ. Usio čaściej padrastajučaje dzicia vybivała nam aktyŭnymi hulniami stol, hrukała ciažkimi pradmietami, a starejšaje jamu vidavočna ŭ hetym dapamahała. Ich baćki paviedamili nam: zabaraniać dzieciam biehać jany nie buduć, a kanstrukcyja ich taburetki nie dazvalaje zrabić nakładki. Z pastajannymi krykami i isterykami my ŭžo źmiryłasia, ale źmirycca z udarnym šumam niemahčyma. Časam my nahadvali im, što źnizu žyvuć ludzi, jakim nie chaciełasia b pravodzić vychadnyja pad hrukat, i stukali pa batarejach — adnak nam hrukali ŭ adkaz. Učastkovy razvodziŭ rukami: «Dzieci». My źviartalisia ŭ ŽES, dzie nam aficyjna adkazali: «Nieabchodna samastojna źviartacca za vymiareńniem udarnaha šumu ŭ śpiecyjalizavanuju arhanizacyju».

My nakiravali dasudovaje piśmo žycharam z namieram pravieści ekśpiertyzu za svoj košt: vierahodniej za ŭsio, tam jość parušeńnie pry ŭkładcy padłohavaha pakryćcia, z-za čaho i źjaŭlajecca pavyšanaja hukapravodnaść. Adnak naša piśmo viarnułasia z pamietkaj «nie zabrana».

Pavialičyć

Sabraŭšy ŭsie adkazy słužbaŭ, my źviarnulisia z pazovam u sud, jaki pryznačyŭ ekśpiertyzu — čakajem, kali jana budzie praviedzienaja. A voś u pavodzinach susiedziaŭ paśla pasiedžańnia ničoha nie źmianiłasia — jany, jak i raniej, šumiać», — napisała žančyna.

• 3
• 0
• 4
• 7
• 4
• 2
• 6
• 0