Paźniak: Kaleśnikava — štučna razdźmutaja asoba, jakaja adznačyłasia infantylnymi pavodzinami i niedalokimi kazańniami

Niezadavolenaść Paźniaka vyklikała toje, što ŭ toj publikacyi było, na jahonuju dumku, šmat momantaŭ, bolš vartych uvahi, ale jakija cikavaści nibyta nie vyklikali. Dziela ilustracyi hetaha tezisu napačatku novaj publikacyi jon dzieviać razoŭ pracytavaŭ sam siabie. 

Paśla taho jon znoŭ padrabiazna kranuŭsia asoby Maryi Kaleśnikavaj, jakuju nazvaŭ

«štučna i z palityčnym uchiłam razdźmutaj asobaj» z atačeńnia Viktara Babaryki, jakaja «adznačyłasia infantylnymi pavodzinami i niedalokimi kazańniami».

Abureńnie vieterana biełaruskaj palityki vyklikała toje, što Kaleśnikava adrazu paśla taho, jak jaje aryštavali,

«davała z-za krataŭ intervju zamiežnym ŚMI, raspaviadała, jak zajmajecca tam fitnesam, jak rychtuje sabie lubimuju kavu, zakusvaje bananam i t. p. bilebierdu», u toj čas jak «inšych viaźniaŭ u hety čas žorstka katavali».

Dastałasia i «zamiežnym ŚMI i tak zvanym «demśmi», jakija

«pačali ŭ hety čas jaje ŭźvialičvać, uzdymać, pisać pra jaje roznyja fantazii, štampavać partreciki, płakaciki, nazyvać palitykam, «lidaram demakratyi», nacyjanalnym dziejačam, stavić poruč z Kalinoŭskim (!!!), a žurnalist Hardon (pra što ja adznačyŭ) navat publična «adčyniŭ tajamnicu», što Maša budzie prezidentam Biełarusi».

Usio heta Paźniak akreślivaje jak «nieprystojny verchał», jaki dla jaho zrabiŭ zrazumiełym, što

«niechta» rychtuje dziaŭčynu dla čarhovaj palityčnaj padstavy (typu padstavy ź Cichanoŭskaj)».

Hetym, na jahonuju dumku, «jany tolki padzadorvali niezdarovyja kompleksy dyktatara», i mienavita tamu stanovišča Kaleśnikavaj u turmie źmianiłasia na horšaje: «Chodziać čutki, što stan jaje zdaroŭja kiepski, mahčyma, tak i jość, ale dakładna nie viadoma». 

Zianonu Paźniaku pry hetym «brydkaje i aburalnaje» staŭleńnie da Maryi Kaleśnikavaj jak da «nacyjanalnaj zmaharki» i ŭvohule stanoŭčaj fihury. Jon jašče raz paŭtaraje raniejšyja abvinavačańni ŭ bok Viktara Babaryki i jahonaha atačeńnia, što Maskva ich «skarystała dziela svaich hieapalityčnych płanaŭ — anieksii Biełarusi i padrychtoŭki napadu na Ukrainu». Dla jaho jany «prarasiejskija kałabaranty», «pieranazvanyja ŭ nacyjanalnych zmaharoŭ (zychodziačy z kanjunktury vajny)».

«Nijakaha dačynieńnia da biełaruskaha nacyjanalnaha demakratyčnaha vyzvolnaha ruchu hrupa nie mieła. Im (Babaryku i ŭsioj hrupie) nie abchodziŭ nacyjanalny los Biełarusi. Jany ŭdzielničali ŭ čužoj antybiełaruskaj hulni. […] Pa svajoj palityčnaj abmiežavanaści jany spadziavalisia na Pucina i, vidać, nichto nie ŭjaŭlaŭ, što siaduć u łukašysckuju turmu. I voś pasadzili, potym ich stali presavać jak usich biełarusaŭ. I tady pačałosia hetaje kaščunstva»,

— aburajecca Paźniak, majučy na ŭvazie stvareńnie z Babaryki i Kaleśnikavaj nacyjanalnych hierojaŭ i abvinavačvajučy ŭ im «rusifikavanych biełarusaŭ za miažoj», «demśmi» i «hramadska-palityčnych aktyvistaŭ na Zachadzie (darečy, pad upłyvam rasiejskaj ahientury)».

«Rečy pavinny nazyvacca svaimi imionami. Babaryka i jahonaja supolnica vystupali jak palityčnyja vorahi Biełarusi. Turma ich nie apraŭdaje i ničoha nie śpiša. Biełaruskija zmahary siadziać za volnuju Biełaruś, a dyrektar Biełhazprambanka Babaryka i jahonaja pamahataja Kaleśnikava siadziać za ŭdzieł u kramloŭskaj afiory pa zamienie Łukašenki dziela padrychtoŭki ahresii na Ukrainu. Raŭniaje ich tolki toje, što hetak ža, jak i viaźni-biełarusy, jany siadziać pa palityčnych matyvach», — zajaŭlaje Paźniak.

Tamu:

«Zychodziačy z duchu prava, pry lubym palityčnym raskładzie i Kaleśnikavu, i jaje bosa Babaryku treba vyzvalić z turmy razam z usimi palitźniavolenymi, zabiaśpiečyć miedycynskuju dapamohu i reabilitacyju. Potym pravieści lustracyju, a V. Babaryku, mahčyma, jašče i sudzić pa sutnaści antykanstytucyjnaha złačynstva suprać niezaležnaści Biełarusi».

Vyzvalać treba ŭsich palityčna asudžanych i represavanych biełarusaŭ, i vyzvalać usimi sposabami, padkreślivaje paźniej Paźniak jašče raz, ale pry hetym adznačaje:

«Tolki treba pamiatać, što kali na vajnie paškaduješ voraha, ty budzieš im ža zabity».

Prychod da ŭłady ŭ 2020 hodzie Babaryki Paźniak aceńvaje jak kudy horšy i trahičny scenaryj za zachavańnie jaje Łukašenkam, a zakančvaje svaju vialikuju publikacyju nastupnaj vysnovaj: 

«My, biełarusy, vysakarodnyja i vialikadušnyja, my žyviom pa zakonach i pa spraviadlivaści, nie leziem u botach na łavački i ŭ dušu, hatovyja padniać lažačaha. Ale my zusim nie zabylisia pra pradažnaje antybiełaruskaje draństva spadaroŭ Babarykaŭ, Capkałaŭ i ichnych žanočych «štaboŭ» u biełych lentačkach i biełych apaskach za «mudraha Pucina», z šlopancam zamiest Pahoni i krykami «Stop tarakan» zamiest «Žyvie Biełaruś!». Čas źmianiajecca. Historyja zastajecca».

• 69
• 6
• 6
• 82
• 1
• 5
• 7
• 0