Psichałohija supierahienta: jak adna z samych paśpiachovych apieracyj KHB zakončyłasia najbolšym pravałam
Dla KHB było pryncypova, kab Banderu zabiŭ ukrainiec. Ale mienavita hetaje žadańnie pryviadzie savieckuju śpiecsłužbu da prakołu. Udar pa reputacyi byŭ taki, što SSSR zapuściŭ śpiecapieracyju pa dezynfarmacyi. Ale i jana była vykryta. Raskryćcio archivaŭ savieckaha času Słužbaj biaśpieki Ukrainy zrabiła dastupnymi tysiačy novych dakumientaŭ ab Bahdanie Stašynskim, jahonych kuratarach i siamji. Dziakujučy archivam, udałosia pabačyć tyja padziei vačyma orhanaŭ i vačyma adnaviaskoŭcaŭ Stašynskaha, za jakimi staranna sačyli sakretnyja ahienty. Pra viarboŭku i raskajańnie kilera piša ŭkrainski historyk Dmytro Łukin. Hety artykuł pisaŭsia ŭ svoj čas na zamovu časopisa «Naša historyja». Ad 2022 hoda, užo try hady, Dmytro Łukin vajuje ŭ składzie ŭkrainskaj armii.
Bahdana Stašynskaha ŭ Maskvie ličyli adnym z samych talenavitych ahientaŭ — pry hetym navat paśla šmathadovaha pražyvańnia ŭ HDR i FRH jon tak i nie navučyŭsia čysta havaryć pa-niamiecku.
Siamja Stašynskaha, kali daviedałasia, što syn pracuje na «maskaloŭ», niekalki hadoŭ bajkatavała jaho, pakul jon nie napisaŭ baćku rezki «apošni list».
A paśla taho, jak Stašynskija prymirylisia z synam i pačali atrymlivać hrošy ad KHB, ihnaravać pačali ŭžo ich — adnaviaskoŭcy. I kali z radyjohałasoŭ stała viadoma, što Banderu zabiŭ Bahdan, ahienty ŭ kałhasie atrymali zadańnie raźviedvać, ci nichto nie źbirajecca zabić Stašynskich-starejšych u adpłatu.
Čužy siarod svaich
Stašynskaha zavierbavali kłasična — na niečakanaści.
Siamja Stašynskich žyła ŭ vioscy Barščovičy pad Lvovam. Žyli jany strašna biedna, mieli mienš za hiektar ziamli — ličy, ništo pa tych časach. Ale, jak i mnohija tahačasnyja sialanie, ciahnulisia da navuki, łavili mahčymaść vyvieści dziaciej u ludzi. Savietaŭ nienavidzieli: NKVD aryštavała dzieda i rasstralała ŭ červieni 1941-ha.
Jašče školnikam Bahdan dapamahaŭ partyzanam-banderaŭcam. Choć heta byŭ užo kaniec 40-ch, jany ŭsio jašče mocna trymalisia ŭ lasach Lvoŭščyny.
Stašynski zacikaviŭ MHB — tak da 1953 hoda nazyvaŭsia KHB, bo dźvie jaho siastry dapamahali UPA, a adna navat była zaručana z kiraŭnikom adnaho z atradaŭ Ukrainskaj paŭstanckaj armii Ivanam (Karmielukom) Łabam.
Stašynski na toj čas byŭ pastupiŭšy ŭ piedinstytut u Lvovie.
Za Stašynskim sačyli i zatrymali jaho za bieźbiletny prajezd u pryharadnym dyzieli. Čekisty viedali, što jon, paŭhałodny junak, jeździć dachaty «zajcom», i schapilisia za heta. Śpiecsłužbistam važna było, kab nichto, navat vypadkovyja spadarožniki pa ciahniku, nie zapadozryŭ, što 18-hadovy junak trapiŭ u raspracoŭku.
Paśla pieršaj hutarki była druhaja, znoŭ pra niezakonnaść i biessensoŭnaść baraćby «za samaścijnu Ukrainu». I pra toje, što baćkoŭ i siaścior aryštujuć jak supolnikaŭ bandytaŭ, kali jon nie pačnie dapamahać orhanam savieckaj ułady. I prykład byŭ pierad vačami: siastru Maryju biaźlitasna źbili na dopycie ŭ NKVD (u vyniku jana ŭsio žyćcio budzie chvareć).
Krasavickaj nočču 1950 hoda chudarlavy čarniavy junak z tonkimi rysami tvaru pryniaŭ prapanovu ad «orhanaŭ».
MHB zahadaŭ Bahdanu ŭlicca ŭ partyzanski atrad. Praź niekalki miesiacaŭ žanich siastry budzie zabity z zasady pa navodcy Bahdana.
Zasyłka ahientaŭ u partyzanskija atrady była zvyčajnaj praktykaj MHB u tyja hady. Stašynski kurataraŭ uraziŭ svaim pryrodnym rozumam, umieńniem dakładna i biez skažeńniaŭ vykładać infarmacyju.
Šyła ŭ miašku nie ŭtoiš, i ŭ vioscy chutka stała viadoma, što Bahdan pracuje na biaśpieku. U 1951 Stašynskija całkam razryvajuć adnosiny z synam i bratam. Bahdan šle im piśmo za piśmom i hrošy — biez adkazu. Tym nie mienš, u adździaku za jahonuju słužbu MHB całkam spyniaje raspracoŭku jahonych rodnych.
A jamu tym časam, adrynutamu siamjoj, prapanujuć pastajannuju pracu ŭ śpiecatradzie Lvoŭskaha ŭpraŭleńnia MHB. Zadačami byli arhanizacyja pravakacyj, stvareńnie niehatyŭnaha vobrazu UPA i likvidacyja paŭstanckich kamandziraŭ.
Padpolle vydychałasia, važakoŭ adnaho za adnym adstrelvali ci aryštoŭvali. Da 1952 hoda siły UPA całkam spynili bajavuju aktyŭnaść. Dalej Maskva chacieła niejtralizavać zamiežnyja ŭkrainskija centry. KHB razumieła: za kiraŭnictva AUN lahčej budzie začapicca ŭkraincu, jaki viedaje i movu, i nacyjanalnuju psichałohiju. Stašynskaha ŭ tym samym hodzie adpraŭlajuć u kijeŭskuju śpiecškołu dziaržbiaśpieki pad imieniem Hryhoryja Maroza. Jaho rychtujuć dla pracy za kardonam. Jon pavinien budzie padabracca da kiraŭnikoŭ ukrainskaj emihracyi tak, jak padbiraŭsia da partyzanskich kamandziraŭ na Zachodniaj Ukrainie.
U 1953 hodzie 21-hadovy kursant Bahdan piša čarhovy list baćkam — samy praniźlivy i adnačasova ŭładarna-pahardlivy. Ciažka skazać, ci razumieŭ jon užo tady, što ŭsie jahonyja listy pierlustrujucca, a ich mašynapisnyja kopii padšyvajucca ŭ stroha sakretnuju spravu — užo nie Hryhoryja Maroza, a «ahienta Tarasa».
Ci to hety list spracavaŭ, ci to starańni KHB naładzić adnosiny syna ź siamjoj, ale paśla hetaha lista pierapiska adnaŭlajecca. Padpolle razhromlenaje, syn akazaŭsia na baku pieramožcaŭ. I Bahdan damaŭlajecca sa svaim načalstvam, kab jahonamu baćku KHB štomiesiac vypłačvaŭ 400 rubloŭ. Heta adpaviadała prykładna siaredniamiesiačnaj zarpłacie kałhaśnika ŭ tyja časy i było ŭ 2 razy mienš za siaredniuju zarpłatu rabočaha. Štomiesiačnyja raśpiski zachavalisia ŭ archivie. Ale listy baćki da syna zastajucca chałodnymi i farmalnymi.
Pra svaju pracu Stašynski rodnym kaža, što pracuje na sakretnaj radyjostancyi. A rodnyja ŭsio jašče vielmi bajacca. Ahientka Volha fiksuje, što siastra Bahdana pahražała susiedcy, ź jakoj jany varahavali: «Kali nas zdasi, my paciahniem za saboj paŭsiała!»
Svoj šlach da Jeŭropy
Prajšoŭšy ekspres-kurs niamieckaj movy i avałodaŭšy asnovami raźviedki, ahient Taras — ciapier Branisłaŭ Kačar (dla palakaŭ) ci Jozef Leman (dla ŭschodnich niemcaŭ) — adpraŭlajecca ŭ rezidentury KHB u niamieckim Karłschorście. Jašče padrychtoŭka, jašče pravierki — u 1955 hodzie jaho «vypuskajuć u pryrodnaje asiarodździe», kab jon trochi pažyŭ u vobrazie niemca, pierakładčyka z polskaj movy.
Jahonaja lehienda: jon niemiec, vyras u Haliččynie i tolki ciapier repatryjavaŭsia, tamu i havoryć pa-niamiecku zusim słaba i z ukrainskim akcentam.
Daniasieńni Tarasa ź Ćvikau taksama dakładnyja i jomistyja. «Uschodnija niemcy nienavidziać Savietaŭ, ličać ich pryčynaj usich bied, — paviedamlaŭ jon, — a mnie daviarajuć, raz nie chavajuć takich nastrojaŭ pry mnie». U daniasieńniach jon taksama apisvaje štodzionnyja realii i nacyjanalny charaktar. Niemcy skupyja, piša jon, u kaviarniach kožny płacić sam za siabie, harełku pjuć malupasieńkimi čaračkami, a na čaj aficyjantu dajuć paru pfienihaŭ. Niemcy paznajuć ruskich pa tym, što tyja zakazvajuć adrazu cełuju plašku i dajuć aficyjantu na čaj niekalki marak.
Jašče praz hod «Jozef Leman» upieršyniu adpraŭlajecca za «žaleznuju zasłonu», u Miunchien. Meta pajezdki — naładzić kantakt z ahientam Ivanam Bysaham-Nadziejčynym, nabližanym da Lva Rebieta, ideołaha apazicyjnaj da Bandery frakcyi Arhanizacyi ŭkrainskich nacyjanalistaŭ. Padvojnaje žyćcio adbiłasia na psichičnym stanie miunchienskaha «krata». Bysahu davodzicca pierapravić u SSSR. A svaje spravy jon pakinie ŭ spadčynu Stašynskamu. I hałoŭnaj siarod tych zadač było zabojstva Rebieta.
Tym časam u SSSR paśla XX źjezda z łahieraŭ vychodziać viaźni. U carkvie siastra Stašynskaha sustrakajecca sa svajoj byłoj siabroŭkaj pa padpolli, što viarnułasia z Varkuty, i baicca pakazać, što jany znajomyja. «Robiš vyhlad, što nie paznała? — rezka pytajecca taja. — A ja ž ciabie tady nie vydała, a mahła b». «Lepš by ty mianie vydała! — uspychvaje siastra Stašynskaha. — Tady b ja nie pasłała Bahdana ŭ les i moj Ivan zastaŭsia b žyvy!»
Jozef Leman pieratvarajecca ŭ Zihfryda Drahiera i pačynaje nazirańnie za abjektam.
U vieraśni 1957-ha Stašynskamu pieradajuć najnoŭšy ŭzor špijonskaj zbroi — hazavy pistalet cylindryčnaj formy, jaki možna chavać u hazietu.
Naciskańnie na kurok vypuskała ŭ tvar achviary śmiarotnuju dozu sinilnaj kisłaty, jakaja daje imhnienny vynik, a zatym chutka vyparvajecca, nie pakidajučy śladoŭ.
Śmierć paciarpiełaha ŭ vyniku nabyvała całkam naturalny vyhlad. Praŭda, pry hetym była niebiaśpieka paciarpieć i samomu, tamu pierad apieracyjaj i paśla jaje ahient prymaŭ antydot.
Pieršaje zabojstva
«Drahier» trenirujecca na sabakach i ŭ kastryčniku 1957 hoda znoŭ adpraŭlajecca ŭ Miunchien. U bahažy ŭ jaho — dźvie blašanki sa smačnymi sasiskami. U adnoj ź ich u ščylnaj abałoncy zamiest praduktaŭ lažyć hazavy pistalet.
Ranicaj 12 kastryčnika, zahadzia zaniaŭšy pazicyju, Stašynski sustreŭ Lva Rebieta kala vydaviectva, u jakim jon pracavaŭ, u centry horada, na Karłsplac, 8. Jany razam zajšli ŭnutr, streł akazaŭsia ŭdały, a likvidatar syšoŭ ź miesca apieracyi niezaŭvažanym. Haziety nieŭzabavie paviedamiać pra raptoŭnuju śmierć Rebieta ad sardečnaha prystupu, nichto nie zapadozryŭ zabojstva.
Ahient Taras viartajecca ŭ HDR i atrymlivaje premiju — fotaaparat Contax, miedal i hrošy. A taksama novaje zadańnie — zabojstva samoha Ściapana Bandery.
Palavańnie na Banderu
50-hadovy Bandera byŭ dla zachodnich ukraincaŭ lehiendaj. Valavy i charyzmatyčny syn śviatara, jon zrabiŭ Arhanizacyju ŭkrainskich nacyjanalistaŭ (AUN) mocnaj i razhalinavanaj.
Ukraina była padzielenaj miž Savietami i palakami, i AUN bačyła zadačaj baraćbu i suprać pieršych, i suprać druhich. Dziejničała AUN žorstka, terarystyčnymi mietadami. U adkaz na ŭzmacnieńnie pałanizacyi zabivajuć ministra ŭnutranych spraŭ Polščy. U adpłatu za Haładamor atakujuć konsulstva SSSR u Lvovie. U hetych apieracyjach biare ŭdzieł sam Bandera.
Jaho pryhavorvajuć da śmiarotnaha pakarańnia, ale zamianiajuć jaho pažyćciovym źniavoleńniem. Vierasień 1939-ha zastaje Banderu ŭ turmie Bresta. Achova raźbiahajecca, viaźni vychodziać na svabodu.
Dla baraćby z palakami AUN abapirałasia na niemcaŭ. U niemcaŭ svaje płany. Jak tolki ŭ 1941-m Saviety adstupajuć sa Lvova, ukraincy abviaščajuć niezaležnaść. Raźjušanyja niemcy aryštoŭvajuć Banderu i źmiaščajuć u kancłahier. Na padziei va Ukrainie ŭ časie vajny jon upłyvać nie moh. Častka AUN pracuje na niemcaŭ, druhaja (banderaŭcy) utvaraje partyzanskuju Ukrainskuju paŭstanckuju armiju.
Paśla vajny Bandera šukaŭ padtrymku ŭ brytancaŭ i amierykancaŭ. Pad čužym imieniem Bandera pierabyvaŭ ź siamjoj u Miunchienie. Za paślavajenny čas jaho piać razoŭ sprabavali zabić, ale jamu šancavała.
Jahonyja dzieci tolki paśla śmierci baćki daznajucca svajo sapraŭdnaje proźvišča i kim byŭ ichni tata nasamreč.
Dla novaj zadačy zbroja była madyfikavanaja — pistalet ciapier byŭ dvuchstvolnym, kab možna było imhnienna likvidavać nie tolki Banderu, ale i jaho achoŭnika.
Zakanśpiravanaha Banderu treba było jašče identyfikavać, śpiecsłužbam byŭ viadomy jaho psieŭdanim — Stefan Popiel. Miesca žycharstva Bandery-Popiela Stašynski znajšoŭ pa adrasnaj knizie Miunchiena, paśla čaho dzieviać miesiacaŭ sačyŭ za im.
Žyŭ pravadyr AUN na cichaj vułačcy Krajtmajrštrase, 7. Heta nie centr, ale i nie pryharad, typovy piacipaviarchovy budynak u spalnym kvartale. Ciapier jon cahlana-čyrvony, a tady byŭ niefarbavany, šery.
Jeździŭ Bandera na svaim ulubionym «Opieli-Kapitanie». Na hetaj siniaj mašynie Popiel upieršyniu i trapiŭ na vočy Stašynskamu, kali pryjechaŭ u Raterdam na dvaccatuju hadavinu zabojstva savieckim ahientam Jaŭhiena Kanavalca, papiarednika Bandery na čale AUN. Stašynski dobra tady zapomniŭ mužčynu nizkaha rostu z zusim nie hieraičnymi rysami tvaru, ź sivymi ŭžo vałasami z załysinami, jaki mocna i ŭpeŭniena pramaŭlaŭ. Fatahrafii vystupu Bandery na tym mitynhu jość u siecivie. Stašynski ŭ kadr nie trapiŭ.
Śmierć Bandery
Pieršaja sproba zabojstva ŭ mai 1959 hoda akazałasia niaŭdałaj: kileru nie ŭdałosia trapić u padjezd Bandery. Rezidentura nastojvała na paŭtornym vizicie ŭ Miunchien. Druhim razam, 15 kastryčnika, Stašynskamu ŭ padjezd trapić udałosia, ale apieracyja znoŭ ledź nie sarvałasia: adna z susiedak u toj samy momant spuskałasia ŭ kramu. U toj ža čas likvidataru dapamahła adsutnaść achoŭnika — u toj dzień Bandera jaho adpuściŭ.
U padjezd Bandera ŭvajšoŭ adzin, u ruce jon nios pakiet z harodninaj. Stašynski spuściŭsia pa leśvicy nasustrač achviary, streliŭ u Banderu z abodvuch stvałoŭ, paśla čaho vyjšaŭ z padjezda.
Bandera ŭskryknuŭ i imhnienna straciŭ prytomnaść i ŭpaŭ. Na kryk vybiehli susiedzi i znajšli cieła — pry padzieńni Bandera raźbiŭ čerap ab bietonnyja prystupki. Tolki ŭ balnicy daktary pabačać, što ŭ niabožčyka byŭ na pojasie pistalet, i vykličuć palicyju.
Za paśpiachovaje «śpiecmierapryjemstva» ahient atrymaŭ adnu z najvyšejšych dziaržaŭnych uznaharod SSSR — orden Čyrvonaha Ściaha. Adnak streł padvojnaj dozaj atruty raskryŭ toje, što pravadyr AUN pamior nie svajoj śmierciu. Pry ŭskryćci cieła ŭ straŭniku znajšli cyjanid. Ale abstaviny zabojstva (ci samazabojstva, bo była i takaja viersija) jašče dva hady zastavalisia tajamnicaj.
Niečakany pavarot
Uviečary 12 žniŭnia 1961 hoda, za niekalki hadzin da pačatku pabudovy znakamitaha Bierlinskaha mura, miažu Zachodniaha Bierlina pierasiekli muž i žonka Jozef i Inhie Lemany. Nazaŭtra jany musili pachavać svajho piacimiesiačnaha syna. Tolki tamu, što chłopčyk pamior, Lemanu-Stašynskamu dazvolili pryjechać u Bierlin da svajoj žonki-niemki. Kali savieckija śpiecsłužby padniali tryvohu, było ŭžo pozna.
Kali nie zastajecca bolš sumnievaŭ, što Stašynski ŭciok na Zachad, ahienta Tarasa pierajmianoŭvajuć u abjekt Skarpijon i savieckija śpiecsłužby pačynajuć hulniu na apiaredžańnie. U kastryčniku 1961 hoda, u samy razhar Bierlinskaha kryzisu, uschodniehiermanskija palityki zładzili pres-kanfierencyju, uskłaŭšy vinu za zabojstvy ŭkrainskich emihrantaŭ na zachodnieniamieckuju raźviedku i na samich siabroŭ AUN. Ale i tut prakoł: asoba, pryznačanaja KHB i «Štazi» na rolu «achviarnaha kazła», maje žaleznaje alibi — u dzień zabojstva Bandery znachodziłasia ŭ Rymie.
17 listapada kancler FRH Konrad Adenaŭer upieršyniu publična zhadvaje pra spravu Stašynskaha. Na toj momant saviecki kiler užo dva z pałovaj miesiacy supracoŭničaŭ sa śledstvam.
Adkryty sudovy praces adbyŭsia ŭ kastryčniku 1962 hoda, pieratvaryŭšysia ŭ važnuju častku fonu, na jakim razhortvaŭsia znakamity Karybski kryzis.
Praces Stašynskaha
Sprava Stašynskaha ŭ svoj čas akazała taki ž mocny ŭpłyŭ na hramadskuju dumku Zachadu, jak niadaŭniaje atručvańnie Skrypaloŭ. Zachodniaja supolnaść i nie padazravała, nakolki šyrokuju dziejnaść razharnuli ŭnutry ich krain savieckija śpiecsłužby. Napačatku amierykancy i niemcy navat nie davali viery raskazu Stašynskaha pra śpiecyjalny biasšumny pistalet. Jany dapuskali, što Banderu mahli likvidavać praz ahienta ŭ jahonym atačeńni, padsypaŭšy atrutu ŭ čaj. Ale jadam ź pistaleta?
Śledstva nie tolki adkryła śvietu kuchniu patajemnych apieracyj KHB, ale i adkryła typaž kilera. Psichałahičny partret Stašynskaha akazaŭsia dalokim ad vobrazu niaŭmolnaj mašyny dla zabojstva. Aŭtar najlepšaj knihi pra zabojstva Bandery, harvardski prafiesar Siarhiej Płachij, navat paraŭnoŭvaje Stašynskaha z Raskolnikavym. Ukrainamoŭnaje vydańnie knihi Płachija pabačyła śviet u 2017-m u Kijevie pad nazvaj «Zabojstva ŭ Miunchienie. Pa čyrvonym śledzie».
Na sudzie Stašynski raskazaŭ, što pajšoŭ na supracoŭnictva z KDB, kab vyratavać siamju ad aryštu za supracoŭnictva z Ukrainskaj paŭstanckaj armijaj. Mahčyma, mienavita chryścijanskaje siamiejnaje vychavańnie i dasavieckija ŭjaŭleńni pra dabro i zło padšturchnuli Stašynskaha da samaraskryćcia, miarkuje Płachij.
A tut jašče kachańnie — hramadzianka HDR Inhie Pol, dazvoł na šlub ź jakoj Bahdan ź vialikimi ciažkaściami atrymaŭ ad KDB u 1960 hodzie. Inhie była ŭ šoku ad taho, što savieckija śpiecsłužby trymali pad kantrolem usio siamiejnaje žyćcio Lemanaŭ-Stašynskich.
A tut jašče raniejšy niedavier siamji. Nieŭzabavie paśla viasiella jon ź Inhie zajazdžaje da baćkoŭ, i jaho sustrakajuć pa-raniejšamu jak čužoha.
U sudzie Stašynski raskaža, što, užo rychtujučy zamach na Rebieta, jon adčuvaŭ źbiantežanaść, a psichałahičny pierałom adbyŭsia padčas prahladu kadraŭ pachavańnia Bandery ŭ kastryčniku 1959 hoda, na jakoje sabralisia tysiačy ludziej. Kropku na šlachu da razryvu z KHB pastaviła biazdušnaja reakcyja maskoŭskich kurataraŭ na śmierć jahonaha synočka. Jon tak i nie pabačyć jaho žyvym — tolki ŭ trunie. I navat u hety momant za Stašynskimi buduć nazirać ahienty.
Bahdan i Inhie skarystalisia pieršaj mahčymaściu dla ŭciokaŭ. Kali b jany zatrymalisia chacia da ranicy z-za žadańnia kinuć žmieńku ziamli na mahiłu syna, to ździejśnić hetyja płany ŭžo nie zmahli b.
Ślady hublajucca
Śledstva hruntavałasia amal vyklučna na padrabiaznych pakazańniach samoha Stašynskaha. Tam, dzie ich možna było pravieryć, jany paćvierdzilisia da drobiazi.
Paplečniki Bandery paličyli prysud zanadta miakkim — usiaho 8 hadoŭ turmy za dva naŭmysnyja zabojstvy. Sud matyvavaŭ pabłažlivaść tym, što abvinavačany byŭ maryjanietkaj u rukach sapraŭdnaha złačyncy — savieckaj ułady. Navat udava Rebieta zajaviła na sudzie, što jana Stašynskamu daruje.
U Maskvie byŭ vialiki razbor palotaŭ. Palacieli hałovy, niekatoryja navat trapili ŭ śledčyja izalatary.
Baćki i siostry Stašynskaha znoŭ akazvajucca pad pilnym kantrolem orhanaŭ: KDB spadziavaŭsia, što Skarpijon pasprabuje vyjści na suviaź ź imi, ale ž nie. Uvahu orhanaŭ baćka Bahdana vykarystaje dla taho, kab atrymać hrašovuju dapamohu na kuplu kvatery ŭ Lvovie dla dački Iryny. Iryna potym nazavie svaju dačku Bahdanaj.
Stašynski ž, adbyŭšy naležnyja dźvie traciny źniavoleńnia, budzie vyzvaleny i tajemna pierapraŭleny ŭ ZŠA. Infarmacyja pra heta źjavicca ŭ presie tolki praz try hady. Dalejšyja ślady byłoha ahienta Tarasa hublajucca. Pisali, što jon ź Inhie pierajechaŭ u Paŭdniova-Afrykanskuju Respubliku. Ale ci nie dymavaja zasłona i hety fakt?
Moža być, Bahdan Stašynski ŭsio jašče žyvy? Infarmacyi niama.
Ciapier čytajuć
Fiodar Viktaravič i «Viktar Fiodaravič». Supracoŭnik «Varhiejminha» maje pašpart prykryćcia. Jaho žonka Volha Siamaška — viadomaja žurnalistka40
Kamientary