Alaksandr Łukašenka pastaviŭ zadaču zaviaršyć dobraŭparadkavańnie i raźvićcio Bresta i Mahilova. Pra heta jon zajaviŭ 27 sakavika, padčas uzhadnieńnia novych kiraŭnikoŭ miascovych vykanaŭčych i rasparadčych orhanaŭ, piša BiełTA.
Na pasadu staršyni Mahiloŭskaha harvykankama byŭ uzhodnieny hienieralny dyrektar Mahiloŭskaha zavoda liftavaha mašynabudavańnia Siarhiej Čartkoŭ.
«Kažuć, što dyrektary ciapier mocna trymajucca za zavodskuju trubu. Akazvajecca, nie. Ci ciabie tam «nachilili», prymusili?» — pacikaviŭsia Łukašenka.
— «Nie. Pastupiła prapanova. Ja ŭsio ŭzvažyŭ i vyrašyŭ, što heta budzie pravilna — i dla rehijona, i dla majho asabistaha raźvićcia, — adkazaŭ Čartkoŭ. — Zavod ciapier u narmalnym stanie, pa vynikach pieršaha kvartała čakajecca vykanańnie ŭsich pakazčykaŭ biźnies-płana. Tak, hod budzie niaprostym, ale pierśpiektyvy — vydatnyja. Da 2030 hoda ŭ Rasijskaj Fiederacyi treba zamianić 120 tysiač liftaŭ, plus novaja zabudova. Taksama jość rynak u Azierbajdžanie, Manholii, Hruzii, Uźbiekistanie — jość dzie pracavać. Dumaju, z pradpryjemstvam usio budzie dobra. Mahiloŭ taksama apošnija hady raźvivajecca dynamična. Spyniacca nielha, treba ruchacca dalej».
Alaksandr Łukašenka adznačyŭ, što dobra znajomy ź siamjoj Čartkova, asabliva ź jaho baćkam:
«Jon byŭ taki kapitalny mužyk. Adzin z tych niamnohich, chto jašče ŭ savieckija časy advažyŭsia pajści ź ciapierašnim prezidentam. Ich było na palcach pieraličyć: bajalisia i hetak dalej, — uzhadaŭ jon. — Ja chaču, kab ty pracavaŭ sumlenna i pa-sapraŭdnamu. Heta tvaja ziamla, tvaja radzima. Upeŭnieny, ty lubiš hety horad. Treba raźvivać Mahiloŭ. Tak, jon pierśpiektyŭny, raście, šmat zroblena apošnim časam. Ale Mahiloŭ adstaje ad inšych haradoŭ, amal ad usich. Moža, na roŭnych z Brestam. Tamu nam treba davodzić da rozumu i Brest, i Mahiloŭ. Asabliva — Mahiloŭ».
Ciapier čytajuć
Chto toj čaćviorty vajskoviec ZŠA, jakoha dahetul šukajuć? I jaki amal supadaje pa ŭzroście z amierykancam, zatrymanym pad Maładziečnam4
Kamientary