«Ciahnuŭ nas dvaich». Čatyry historyi, jak šlub ajcišnikaŭ tresnuŭ paśla pierajezdu

«Ja taksama pavinien byŭ atrymać VNŽ Sierbii jak muž, ale žonka admianiła praces dla mianie»

Siarhiej (imiony ŭ tekście źmienieny), praduktovy mieniedžar, u IT — 3 hady:

— My z žonkaj byli razam vosiem hadoŭ, čatyry ź ich — u šlubie, ažanilisia ŭ 2020 hodzie. Na hetyja čatyry hady vypała šmat vyprabavańniaŭ — pratesty ŭ Biełarusi, pačatak vajny va Ukrainie i dva pierajezdy.

U sakaviku 2022 hoda my vylecieli ŭ Turcyju, źbiralisia zastacca tam, ale nie atrymali VNŽ i vypravilisia ŭ Hruziju. Tam my aboje znajšli pracu, pačali zarablać — i ŭvohule za dva hady žyćcia tam usio było niadrenna.

Ale ŭ mianie byli prablemy z pašpartam — jon zakančvajecca ŭ 2028 hodzie, — i ja ničoha z hetym nie rabiŭ, prosta čakaŭ, raptam niešta źmienicca. A maja žonka aktyŭna šukała vyjście: dvojčy padavałasia na VNŽ u Hruzii (ale atrymlivała admovy). I ŭ vyniku znajšła: joj na pracy prapanavali rełakacyju ŭ Sierbiju.

My pačali rychtavacca da pierajezdu — sabrali dakumienty, nabyli kvitki. Ale za miesiac da pieralotu žonka skazała, što vielmi stamiłasia i pa pryjeździe ŭ Sierbiju sa mnoj raźviadziecca. My prylacieli razam, užo paŭhoda nie kamunikujem, žyviom asobna. Pakul aficyjna nie raźvialisia, mahčyma, jość niejkija składanaści, abo jana pieradumała hetym zajmacca.

Tak, dla žonki pytańnie lehalizacyi vyrašyłasia — jana atrymała VNŽ Sierbii.

Ja taksama pavinien byŭ jaho atrymać jak muž, ale žonka admianiła praces dla mianie. Usie dakumienty rabiła jaje kampanija, ciapier ža ja zajmajusia lehalizacyjaj samastojna. Kali ŭsio atrymajecca, to atrymaju VNŽ na try hady, a paśla zmahu padacca na PMŽ i praz try hady atrymać hramadzianstva.

Ja razvodzicca nie chaču, ale nie zaminaju pracesu. Sprabavaŭ parazmaŭlać z žonkaj, prapanoŭvaŭ źviarnucca da siamiejnaha psichołaha, ale jana skazała, što vielmi stamiłasia i ničoha nie choča. Kožny raz, kali ja prasiŭ jaje sieści abmierkavać, jana kazała, što ja na jaje cisnu. Ja zrabiŭ usio, kab zachavać adnosiny, — ale nie atrymałasia. Pryčyna, jakuju jana ahučyła: jana nie kachaje mianie jak mužčynu i prosić jaje adpuścić.

I tak, my ni razu narmalna nie abmierkavali ŭsio, što pieražyli za hetyja čatyry hady. Ja nie abvinavačvaju ŭ hetym rełakacyju. Prosta sił u nas abaich užo nie chapała, ja byŭ u depresiŭnym stanie, razhladaŭ pierajezd u Sierbiju jak finalny — i dumaŭ, što tam zmožam pierazahruzić adnosiny. A paśla rašeńnia žonki raźvieścisia ŭpaŭ u sapraŭdnuju depresiju: prymaju antydepresanty, pracuju ź psichaterapieŭtam.

«Mahčyma, biez vajny my nie byli b razam tak doŭha»

Andrej, praduktovy mieniedžar, 4 hady dośviedu ŭ IT:

— Pierajechali ŭ 2023 razam ź dziaŭčynaj i z Kijeva ŭ Varšavu. Niadaŭna voś vyrašyli rasstacca.

U nas byli prablemy ŭ adnosinach i ŭ Kijevie, ale ŭsie jany nivielavalisia padčas čarhovych abstrełaŭ: kali nočču lažyš u kalidory, a nad hałavoj vybuchi — to niama nikoha radniejšaha za čałavieka pobač. Usie pretenzii adrazu robiacca niavažnymi.

Paśla pierajezdu žyćcio nibyta źniali z paŭzy — ja staŭ zadumvacca pra budučyniu, ci kamfortna mnie ź joj žyć, ci baču ja siabie ź joj u budučyni. Pry hetym byli pačućci i žadańnie być razam. Ale ŭ adzin momant ja zrazumieŭ, što i pačućci źnikli. I atrymlivajecca, što prablem i niezadavolenaści šmat, a radaści ad adnosin niama (kali nie ličyć vialikaha ŭzroŭniu blizkaści, davieru, padtrymki).

Kali padsumoŭvać, skažu: ja dumaju, što jość šmat roznych pryčyn, ale taksama ŭpeŭnieny, što nas vielmi zbliziła vajna i nieabchodnaść trymacca adno za adnaho. Mahčyma, biez vajny my nie byli b razam stolki času (a moža, i byli).

Napeŭna, varta ŭdakładnić, čamu my pierajazdžali z Kijeva: Ukraina — maja radzima, ja naradziŭsia ŭ Krymu, u Kijeŭ pierajechaŭ, tamu što tam nie było pierśpiektyŭ + tatalnaja niesvaboda. Darečy, źjechać ja vyrašyŭ paśla padziej u Biełarusi ŭ 2020 hodzie, bo zrazumieŭ, što dalej budzie horš.

«U Biełarusi ŭsio było nie tak kiepska ŭ mianie. I ŭžo dakładna stabilniej adčuvaŭ siabie moj muž»

Alina, zamužam za raspracoŭščykam:

— My z mužam pražyli ŭ šlubie šeść hadoŭ, ciapier dumajem pra rasstańnie.

Kali ščyra, jašče da pierajezdu (u 2022 hodzie pa patrabavańni zamoŭcy prajekta, na jakim pracavaŭ moj muž) u mianie była depresija: padziei 2020 hoda vielmi mocna mianie padkasili. Ja spadziavałasia, što pierajezd dapamoža mnie pryjści ŭ siabie — ale nie, usio stała tolki horš.

U maim śviecie tady nastupiŭ viečny zmrok, ja nie chacieła pračynacca pa ranicach — lažała na łožku bolšuju častku dnia, bajałasia vychodzić z domu.

Muž spačatku sprabavaŭ mnie dapamahać, ale, zdajecca, pierahareŭ. Jon naniaŭ mnie psichołaha. Sam pahłybiŭsia ŭ pracu, uziaŭ druhi prajekt. Paźniej, kali ja pačała vykaraskvacca, ja spytała, čamu jon tak šmat pracuje, — jon raspavioŭ pra skaračeńni ŭ jaho kampanii. Praz heta jon adčuvaŭ pastajannuju tryvohu, bajaŭsia, što jaho taksama zvolniać, i my zastaniemsia biez srodkaŭ da isnavańnia.

Jon ciahnuŭ i praciahvaje ciahnuć nas dvaich, ale kaža, što niešta ŭnutry jaho złamałasia: jon usprymaje mianie jak rodnaha čałavieka — naprykład, jak siastru, ale nie jak kachanuju žančynu. I ŭ mianie taksama padobnyja pačućci.

Napeŭna, pravilna nam raźvieścisia, ale pakul niezrazumieła, jak žyć dalej — ja nie pracuju, i kali my raźjedziemsia pa roznych kvaterach, vydatki muža jašče bolš uzrastuć.

Čamu ja vinavaču pierajezd, kali i raniej majo psichičnaje zdaroŭje było nie ŭ paradku? Napeŭna tamu, što ŭ Biełarusi ŭsio było nie tak kiepska ŭ mianie. I ŭžo dakładna bolš stabilna adčuvaŭ siabie moj muž.

Ja biaskonca ŭdziačnaja svajmu mužu za toje, što jon nie syšoŭ ad mianie, jak robiać mnohija mužčyny (i navat dzieci nie spyniajuć ich — a ŭ nas ich niama). My damovilisia pasprabavać vyratavać naš šlub, pačali razam chadzić da siamiejnaha psichołaha. Ale mnie samoj pakul nie vierycca, što heta dapamoža.

«Na ŭsie prośby dapamahčy ja čuła tolki adno: «Ja nie viedaju movy»

Jaŭhienija, frantend-raspracoŭščyca, u IT — 5+ hadoŭ:

— My z mužam pierajechali ŭ Polšču zimoj 2023 hoda — kali abodva znajšli tam pracu. Paśla pierajezdu ja i haspadarkaj zajmałasia, i dziciom (jamu 7 hadoŭ), i adaptacyjnyja zadačy vyrašała, i pracavała, a moj muž tolki pracavaŭ — i ŭsio.

Na ŭsie prośby dapamahčy, uklučycca ja čuła tolki adno: «Ja nie viedaju movy». Niejak sacyjalizavacca muž taksama nie chacieŭ: i pracavaŭ addalena, i žyŭ taksama.

U niejki momant ja zrazumieła, što nie chaču ciahnuć dźviuch «dzietak» — i prapanavała mužu rasstacca. Zaraz my žyviom asobna. Razvod pakul nie aformili — na heta niama ni času, ni sił (kali kamuści zdajecca, što ja vielmi prosta pryniała takoje rašeńnie, dyk voś nie, jano kaštavała mnie sivych vałasoŭ). Ale mnie stała niejak lahčej.

Darečy, jość adčuvańnie, što ja traču mienš hrošaj, čym raniej, kali była ŭ šlubie.

Kali ŭ vas jość historyja ŭ temu — dzialiciesia ŭ kamientaryjach.

• 0
• 3
• 3
• 8
• 0
• 12
• 0
• 1