У злітай размове сілавікі абмяркоўваюць, як адсочваюць людзей па лакацыі мабільнага тэлефона. Надзейна схавацца з ім складана
«Кіберпартызаны» апублікавалі аўдыязапіс праслухоўкі тэлефонных размоў двух сілавікоў, якія спрабавалі знайсці «няўлоўнага» аўтара палітычных надпісаў на адным з будынкаў у Салігорску.

Відэа пераказвае выданне «Зеркало».
Так, мясцовая міліцыя ўжо выкарыстала ўсе звыклыя метады, напрыклад ператрусы ў актывістаў і нават устаноўку фотапасткі (не дапамагло). Сілавікі вырашылі звярнуцца да апошняй зачэпкі — даных білінгу мабільных тэлефонаў — і даволі падрабязна апісваюць, як збіраюцца шукаць магчымага падазраванага.
«За гэту ноч там шахнулі. Так крыўдна»
Злітая размова адбылася ў маі 2021 года. Размаўлялі Вадзім Канапацкі, на той момант — намеснік начальніка Салігорскага РАУС, і Ігар Качалаў, намеснік начальніка крымінальнай міліцыі УУС Мінскага аблвыканкама.
Праблема была ў тым, што нехта зноў размаляваў будынак «Эдэльвейс гэты б***». «Эдэльвейс», хутчэй за ўсё, гэта мясцовае ўнітарнае прадпрыемства, якое займаецца рамонтам і будаўніцтвам. Такія размалёўкі, зробленыя адной і той жа рукой, знайшлі ўжо трэці раз. Першы выпадак адбыўся ў ноч з 13 на 14 студзеня, другі — 4 сакавіка, на Дзень міліцыі, трэці — у маі 2021 года.
Надпісы былі палітычнага характару, у апошнім выпадку згадваліся «Лука» і «фашызм». Па гэтым факце было ўзбуджана крымінальная справа па артыкуле «Хуліганства».
Сілавікі абмяркоўваюць месца здарэння — салігорскі мікрараён Памесце, які фактычна з'яўляецца часткай Старобіна. Канапацкі адзначае, што сітуацыя дрэнная, таму што аўтара надпісаў знайсці не атрымліваецца, хаця «тая ж рука, той жа почырк».
«Я браў у БТПР (Беларускае таварыства паляўнічых і рыбаловаў) гэтыя фотапасткі. Выставіў іх 8-га чысла, але літаральна два дні таму мне пазваніў гэты бэтэпээравец і сказаў: «Яны мне патрэбныя, паляванне пачынаецца, рыбалоўства». Я іх зняў, і за гэту ноч там шахнулі. Так крыўдна, бл**», — скардзіцца Канапацкі.
«Цалкам тэрарызуем, лупім ператрусы»
Канапацкі падрабязна тлумачыць, як яны перабіралі магчымых падазраваных.
«Памесце мы поўнасцю тэрарызавалі, лупілі вобшукі. Праверылі сістэму АІС «Беспарадкі» — у нас там адзін з Памесця і сем са Старобіна. Па «Маяку» глядзелі — ніхто [з іх] у гэты перыяд часу ў соты пакрыцця не фіксаваўся. Па ператрусах — вось сёння была інфармацыя, што нібыта БЧБ-сцяг ёсць. Ну, правялі [ператрус], але не тое паліто, адразу адчуваецца. Будзем абладжваць, тэрарызаваць далей. Пакуль толькі так.»
Таксама сілавікі спрабавалі звязаць інцыдэнт з удзельнікамі страйкама «Беларуськалія».
«Тут я ўжо прывязваю гэта да страйкама. Мы ж затрымалі гэтага Бокуна (Анатоля Бокуна, лідара стачкама «Беларуськалія»), далі яму 30 сутак. І ў страйкаме [заявілі]: «Вось, зноў рэпрэсіі». І вось літаральна на наступны дзень з’явіліся гэтыя надпісы — зноў «Лука», «фашызм».
Далей ідзе размова пра магчымасць праверкі «Маяка», спецыяльнай базы сілавікоў, з дапамогай якой без запыту да аператараў яны могуць атрымліваць інфармацыю пра тое, якія апараты і сім-карты знаходзяцца ў пэўным раёне.
«Мы можам гэтых страйкамаўцаў па «Маяку» праверыць? Можа, нехта рухаўся ў тым кірунку?» — пытаецца Качалаў.
«Мы ўжо глядзелі. Мы глядзелі тых, хто можа быць здольны на гэта. Але гэтыя страйкамаўцы ўжо разумнейшыя за нас у плане тэлефонаў».
Па словах Канапацкага, праверылі ўсіх людзей з Памесця, хто раней быў у полі зроку міліцыі: «І «двойку» мы ім рабілі, і шманалі іх». Аднак усе яны аказаліся недатычнымі да палітычных надпісаў.
«Гэта адзінае, за што можна зачапіцца»
На другім аўдыязапісе Качалаў прапануе канкрэтную стратэгію пошуку аўтара надпісаў:
— Я вось сяджу, думаю. А што, калі па «Маяку» паглядзець канкрэтныя даты [калі з’яўляліся надпісы]. У нас жа ночы вядомыя?
— Так, вядомыя. Мы ўжо развівалі заданне наконт гэтага. Я хацеў заданне на ДЗАПД (Дэпартамент забеспячэння аператыўна-пошукавай дзейнасці Міністэрства ўнутраных спраў Рэспублікі Беларусь) даць. Мы дадзім яго, але вялікі будзе вельмі аб'ём, таму што…
— Не-не ведаеш, што. У нас ёсць тры канкрэтныя даты. Давай, давай. Няхай будзе вялікі аб'ём. Але ўсё роўна гэтую працу трэба пачынаць. У нас нічога няма пакуль. Гэта адзінае, за што можна ўчапіцца, ад чаго можна скакаць. Давай мы выберам гэты вялікі аб'ём. Мы ж разумеем з табой цудоўна, што гэта адны і тыя ж людзі будуць.
— Гэта сто працэнтаў, таму што почырк ідэнтычны.
— Або ж адзін і той жа чалавек. Вось нам трэба тры разы, каб былі… З трох дзён мы выкінем усё, пакінем толькі тыя тэлефоны, якія тры разы патрапілі ў гэтую соту. <…> Людзі з'язджалі. Вось паглядзіш, у цябе будзе вельмі мала тэлефонаў, якія спяць тут. <…> А яшчэ недзе размалёўкі былі падобныя?
— Ну, вось менавіта такі почырк, ідэнтычны пакуль не знайшлі. Я ўжо таксама гэтым азадачыўся. Падымаю зараз усё, што ў мяне ёсць па крымінальных справах, па адміністрацыйных. Але пакуль, каб сказаць «гэта тое ж самае» — па літарах, па сэнсе — пакуль няма. Усюды нешта недзе падобнае, але не тое самае, скажам так. А тут дакладна бачна, што гэта адна рука.
— Ну, ясна. Давай усё ж… Усё роўна пачынаць няма з чаго.
Чым скончылася гэтая гісторыя і ці знайшлі настойлівага аўтара надпісаў — невядома.
Наколькі проста сілавікам знайсці чалавека па лакацыі мабільнага тэлефона?
Нагадаем, што SIM-карта беларускага мабільнага аператара дазваляе сілавікам (і не толькі ім) вызначыць дакладнае месцазнаходжанне яе ўладальніка праз спецыяльную базу «Маяк».
Мабільны тэлефон з SIM-картай увесь час падключаецца да бліжэйшых вышак сувязі. Тэхналогія, якую выкарыстоўвае аператар, і колькасць сотавых вышак у пэўнай мясцовасці ўплываюць на дакладнасць вызначэння месцазнаходжання абанента.
Звычайна, калі ў зоне знаходзяцца мінімум тры вышкі, аператар можа вызначыць лакацыю з дакладнасцю да аднаго кіламетра.
«Калі ў спецслужбаў ёсць сімка, або IMEI тэлефоннага апарата, то тут усё роўна, ён уключыць гэтую сімку ў іншым апараце або апарат проста ўключаць з іншай сімкай. Кантралююцца дзве рэчы: сім-карта і апарат.
Як толькі ён іх уключае, гэта фіксуецца праз спецыяльныя праграмы, і такім чынам выдаецца яго лакацыя — дзе ён знаходзіцца, прыкладна сота. І тады ўжо можна ўключаць праслухоўванне або па IMEI апарата, або па сімцы. І ўжо шукаць яго і затрымліваць. Сота — гэта, прыкладна, круг у кіламетр, — тлумачыў заснавальнік BYPOL Аляксандр Азараў.
Сім-карта дазваляе сілавікам вылічаць месцазнаходжанне чалавека. Расказваем, як гэта працуе і што зрабіць, каб сябе засцерагчы
Як схаваць месцазнаходжанне тэлефона
Калі мэта — цалкам схаваць сваю геалакацыю ў Беларусі, то адзіны шлях — не карыстацца тэлефонам з сім-картай (і не мець яго пры сабе). Лепш за ўсё выкарыстоўваць для выхаду ў інтэрнэт «чыстую» прыладу, у якую да гэтага не ўстаўлялася сім-карта беларускага (або расійскага) аператара. Проста выключыць тэлефон — недастаткова бяспечная мера. Нават выключаная прылада працягвае абменьвацца інфармацыяй з навакольным светам.
Каментары
"Нават выключаная прылада працягвае абменьвацца інфармацыяй з навакольным светам."
[Зрэдагавана]